Βίος
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Ιούδας Θαδδαίος ήταν ένας θρησκευτικά μορφωμένος Ιουδαίος, που είχε μεταβεί στην Ιερουσαλήμ για προσκύνημα την εποχή του Ιωάννου του Βαπτιστού. Ακούγοντας το κήρυγμα του και βλέποντας την αγγελική του ζωή, εντυπωσιάστηκε τόσο, ώστε επεδίωξε και βαπτίστηκε από αυτόν. Μετά όμως, όταν άκουσε τη διδασκαλία και είδε τα θαύματα του Χριστού, έγινε μαθητής του Ο Απόστολος Ιούδας υιός του Ιακώβου, ο Θαδδαίος ή Λεββαίος ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού Χριστού και απόστολος της χριστιανικής εκκλησίας. Ο Απόστολος αυτός αναφέρεται ως 10ος στη σειρά μαθητής από τους Ματθαίο (10, 3) και Μάρκο και τον ακολούθησε μέχρι το Πάθος. Στη συνέχεια κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στη Σαμάρεια, στην Ιδουμαία, στη Συρία, στη Μεσοποταμία και στη Λιβύη. Λέγεται επίσης πως επισκέφθηκε και κήρυξε στη Βηρυτό και στην Έδεσσα Μεσοποταμίας, τη σημερινή Σανλιούρφα της Τουρκίας, αν και στο σημείο αυτό υπάρχει σύγχυση με τον Θαδδαίο τον εκ των Εβδομήκοντα ή «Αδδάι», ο οποίος καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας όπως πιθανώς και ο Θαδδαίος των 12, αλλά δεν ήταν Ιουδαίος. Ο συγγραφέας του 14ου αιώνα Νικηφόρος Κάλλιστος γράφει ότι ο Ιούδας Θαδδαίος ήταν ο γαμπρός στον Γάμο στην Κανά. Περισσότερες λεπτομέρειες αφηγείται ένας θρύλος, κατά τον οποίο ο Ιούδας Θαδδαίος γεννήθηκε σε οικογένεια Εβραίων στην Πανειάδα, μία κώμη της Γαλιλαίας που αργότερα ξαναχτίστηκε κατά τη ρωμαϊκή εποχή και με το νέο όνομα Καισάρεια του Φιλίππου.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι μιλούσε τόσο ελληνικά όσο και αραμαϊκά, όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής κατά την περίοδο εκείνη, και ήταν αγρότης στο επάγγελμα. Κατά τον θρύλο, ο Ιούδας Θαδδαίος ήταν γιος του Κλωπά και της Μαρίας του Κλωπά, εξαδέλφης ή συννυφάδας της Θεοτόκου.[19] Κατά την παράδοση, ο Κλωπάς μαρτύρησε εξαιτίας της αφοσίωσής του στον αναστηθέντα Χριστό.
Στην Αρμενία
Παρά το ότι ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής είναι γνωστός ως ο «Απόστολος των Αρμενίων», καθώς βάπτισε τον βασιλιά τους Τιριδάτη Γ΄ το 301 και έτσι όλο το έθνος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, ωστόσο οι Απόστολοι Θαδδαίος και Βαρθολομαίος πιστεύεται ότι κατά την παράδοση υπήρξαν οι πρώτοι που έφεραν τον Χριστιανισμό στην Αρμενία, και για τον λόγο αυτόν τιμώνται ως προστάτες άγιοι της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας. Σε αυτή την παράδοση εντάσσονται και οι Μονές του Αγίου Θαδδαίου (σήμερα στο Ιράν) και του Αγίου Βαρθολομαίου (σήμερα στην Τουρκία), που ανεγέρθηκαν σε εδάφη που τότε ανήκαν στην Αρμενία.
Μία άλλη παράδοση διατείνεται ότι ο Ιούδας Θαδδαίος ήταν χορτοφάγος.[20]
Κοίμηση και λείψανα
Το σύμβολο του μαρτυρίου του Αποστόλου Θαδδαίου
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Ιούδας Θαδδαίος υπέστη μαρτυρικό θάνατο περί το 65 μ.Χ., είτε στη Βηρυτό (τότε στη ρωμαϊκή Επαρχία της Συρίας) μαζί με τον Απόστολο Σίμωνα τον Ζηλωτή, με τον οποίο συνήθως συνδέεται, είτε στη Μεσοποταμία. Ο πέλεκυς με τον οποίο κάποτε αγιογραφείται ήταν το όργανο της θανατώσεώς του. Οι πράξεις και το μαρτύριο του Θαδδαίου και του Σίμωνος καταγράφηκαν στο έργο Πράξεις του Σίμωνος και του Ιούδα, που συγκαταλέγεται στη συλλογή παθών και θρύλων που συνδέονται παραδοσιακά με τον θρυλικό Επίσκοπο Οβαδία (ή Αβδία) της Βαβυλώνος.
Το λείψανο του Αγίου Θαδδαίου μεταφέρθηκε στη Ρώμη και τοποθετήθηκε σε μία κρύπτη στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Σήμερα τα οστά του φυλάσσονται στην αριστερή κάθετη πτέρυγα της ίδιας Βασιλικής, κάτω από τον κύριο βωμό του Αγίου Ιωσήφ, στον ίδιο τάφο με το λείψανο του Αποστόλου Σίμωνος του Ζηλωτή. Σύμφωνα όμως με άλλη διαδεδομένη παράδοση, το λείψανο του Θαδδαίου παρέμεινε σε αρμενικό μοναστήρι που βρισκόταν πάνω σε νησί στο βόρειο μέρος της λίμνης Ισσύκ-Κουλ, στη σημερινή Κιργισία, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα. Μεταγενέστεροι θρύλοι υποστηρίζουν είτε ότι το λείψανο χάθηκε, είτε ότι μεταφέρθηκε σε ένα πιο απομονωμένο οχυρό μέρος στα όρη Παμίρ.
Εικονογράφηση
Ο ναός των Σίμωνα και Ιούδα Θαδδαίου στο χωριό Ρούντνο της Πολωνίας
Ο Ιούδας Θαδδαίος παριστάνεται παραδοσιακά φέρων την εικόνα του Χριστού, μία αναφορά στον θρύλο του Αγίου Μανδηλίου, ο οποίος καταγράφηκε από τον Ευσέβιο στην Εκκλησιαστική Ιστορία (I, xiii) και αναφέρει τη θαυματουργική θεραπεία του Βασιλιά Αβγάρου της Εδέσσης με το Μανδήλιο. Τού έμεινε μόνο ένα σημάδι στο πρόσωπο από την αρρώστια του, το οποίο τον θεράπευσε ο Θαδδαίος, όταν ήλθε στην περιοχή για να κηρύξει τη χριστιανική Διδασκαλία. Ο Θαδδαίος όμως αυτός είναι ο εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων (ο Αδδαίος) και όχι ο Ιούδας Θαδδαίος.
Στην αγιογράφηση της Ανατολής ο Ιούδας Θαδδαίος απεικονίζεται συχνότερα με έναν κύλινδρο κειμένου, την Επιστολή του Ιούδα, παρότι στη Δύση θεωρούν ότι αυτή γράφτηκε από τον Ιούδα τον αδελφόθεο.[23] Επίσης, όπως και οι άλλοι Απόστολοι, ο Άγιος Θαδδαίος παριστάνεται συχνά με μία φλόγα πάνω από την κεφαλή του, μια αναφορά στην παρουσία του κατά την Πεντηκοστή, οπότε μαζί με τους άλλους Αποστόλους δέχθηκε το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή «πυρίνων γλωσσών».
Ο Ιούδας Θαδδαίος ως άγιος
Το άγαλμα του Αγίου Ιούδα (Θαδδαίου) στη Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού, το οποίο είναι έργο του Λορέντσο Οττόνι.
Σύμφωνα με την παράδοση, μετά το μαρτύριο του Αγίου Θαδδαίου, σμήνη προσκυνητών ήρθαν στον τάφο του για να προσευχηθούν και πολλοί από αυτούς ευεργετήθηκαν από τις ισχυρότατες μεσιτείες του Αγίου προς τον Θεό. Απέκτησε έτσι τον τίτλο του «αγίου των απελπισμένων». Ο Άγιος Βερνάρδος και η Αγία Μπριγκίτα της Σουηδίας είχαν οράματα όπου ο Κύριος τους ζητούσε να αποδεχθούν τον Άγιο Ιούδα Θαδδαίο ως τον «προστάτη του ακατόρθωτου».
Η μνήμη του Αγίου εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις ,[26]ενώ από τον Δυτικό Χριστιανισμό στις 28 Οκτωβρίου.21 Αυγούστου
Προστάτης άγιος
Πολλοί Ρωμαιοκαθολικοί θεωρούν τον Άγιο Ιούδα (Θαδδαίο) «προστάτη άγιο των χαμένων υποθέσεων». Οπωσδήποτε και η Εκκλησία επιθυμούσε να ενθαρρύνει τις δεήσεις για τη μεσιτεία αυτού του μάλλον «ξεχασμένου» Αποστόλου, και ενίσχυσε την άποψη πως ο Άγιος θα μεσίτευε προς τον Θεό για κάθε θέμα που βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση.
Υπάρχουν βέβαια αρκετές ειδικότερες περιπτώσεις, π.χ. ο Άγιος Ιούδας είναι ο προστάτης άγιος της Αστυνομίας του Σικάγου και της ποδοσφαιρικής ομάδας Φλαμένγκο του Ρίο ντε Τζανέιρο, αλλά και γενικώς νοσοκομείων, όπως του St. Jude ChildrenResearch Hospital στο Μέμφις (Τενεσσί), που έχει βοηθήσει[27] πολλά παιδιά με λευχαιμία και άλλες σοβαρές ασθένειες από την ίδρυσή του το 1962.
Πηγή:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B1%CE%B4%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι μιλούσε τόσο ελληνικά όσο και αραμαϊκά, όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής κατά την περίοδο εκείνη, και ήταν αγρότης στο επάγγελμα. Κατά τον θρύλο, ο Ιούδας Θαδδαίος ήταν γιος του Κλωπά και της Μαρίας του Κλωπά, εξαδέλφης ή συννυφάδας της Θεοτόκου.[19] Κατά την παράδοση, ο Κλωπάς μαρτύρησε εξαιτίας της αφοσίωσής του στον αναστηθέντα Χριστό.
Στην Αρμενία
Παρά το ότι ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής είναι γνωστός ως ο «Απόστολος των Αρμενίων», καθώς βάπτισε τον βασιλιά τους Τιριδάτη Γ΄ το 301 και έτσι όλο το έθνος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, ωστόσο οι Απόστολοι Θαδδαίος και Βαρθολομαίος πιστεύεται ότι κατά την παράδοση υπήρξαν οι πρώτοι που έφεραν τον Χριστιανισμό στην Αρμενία, και για τον λόγο αυτόν τιμώνται ως προστάτες άγιοι της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας. Σε αυτή την παράδοση εντάσσονται και οι Μονές του Αγίου Θαδδαίου (σήμερα στο Ιράν) και του Αγίου Βαρθολομαίου (σήμερα στην Τουρκία), που ανεγέρθηκαν σε εδάφη που τότε ανήκαν στην Αρμενία.
Μία άλλη παράδοση διατείνεται ότι ο Ιούδας Θαδδαίος ήταν χορτοφάγος.[20]
Κοίμηση και λείψανα
Το σύμβολο του μαρτυρίου του Αποστόλου Θαδδαίου
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Ιούδας Θαδδαίος υπέστη μαρτυρικό θάνατο περί το 65 μ.Χ., είτε στη Βηρυτό (τότε στη ρωμαϊκή Επαρχία της Συρίας) μαζί με τον Απόστολο Σίμωνα τον Ζηλωτή, με τον οποίο συνήθως συνδέεται, είτε στη Μεσοποταμία. Ο πέλεκυς με τον οποίο κάποτε αγιογραφείται ήταν το όργανο της θανατώσεώς του. Οι πράξεις και το μαρτύριο του Θαδδαίου και του Σίμωνος καταγράφηκαν στο έργο Πράξεις του Σίμωνος και του Ιούδα, που συγκαταλέγεται στη συλλογή παθών και θρύλων που συνδέονται παραδοσιακά με τον θρυλικό Επίσκοπο Οβαδία (ή Αβδία) της Βαβυλώνος.
Το λείψανο του Αγίου Θαδδαίου μεταφέρθηκε στη Ρώμη και τοποθετήθηκε σε μία κρύπτη στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Σήμερα τα οστά του φυλάσσονται στην αριστερή κάθετη πτέρυγα της ίδιας Βασιλικής, κάτω από τον κύριο βωμό του Αγίου Ιωσήφ, στον ίδιο τάφο με το λείψανο του Αποστόλου Σίμωνος του Ζηλωτή. Σύμφωνα όμως με άλλη διαδεδομένη παράδοση, το λείψανο του Θαδδαίου παρέμεινε σε αρμενικό μοναστήρι που βρισκόταν πάνω σε νησί στο βόρειο μέρος της λίμνης Ισσύκ-Κουλ, στη σημερινή Κιργισία, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα. Μεταγενέστεροι θρύλοι υποστηρίζουν είτε ότι το λείψανο χάθηκε, είτε ότι μεταφέρθηκε σε ένα πιο απομονωμένο οχυρό μέρος στα όρη Παμίρ.
Εικονογράφηση
Ο ναός των Σίμωνα και Ιούδα Θαδδαίου στο χωριό Ρούντνο της Πολωνίας
Ο Ιούδας Θαδδαίος παριστάνεται παραδοσιακά φέρων την εικόνα του Χριστού, μία αναφορά στον θρύλο του Αγίου Μανδηλίου, ο οποίος καταγράφηκε από τον Ευσέβιο στην Εκκλησιαστική Ιστορία (I, xiii) και αναφέρει τη θαυματουργική θεραπεία του Βασιλιά Αβγάρου της Εδέσσης με το Μανδήλιο. Τού έμεινε μόνο ένα σημάδι στο πρόσωπο από την αρρώστια του, το οποίο τον θεράπευσε ο Θαδδαίος, όταν ήλθε στην περιοχή για να κηρύξει τη χριστιανική Διδασκαλία. Ο Θαδδαίος όμως αυτός είναι ο εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων (ο Αδδαίος) και όχι ο Ιούδας Θαδδαίος.
Στην αγιογράφηση της Ανατολής ο Ιούδας Θαδδαίος απεικονίζεται συχνότερα με έναν κύλινδρο κειμένου, την Επιστολή του Ιούδα, παρότι στη Δύση θεωρούν ότι αυτή γράφτηκε από τον Ιούδα τον αδελφόθεο.[23] Επίσης, όπως και οι άλλοι Απόστολοι, ο Άγιος Θαδδαίος παριστάνεται συχνά με μία φλόγα πάνω από την κεφαλή του, μια αναφορά στην παρουσία του κατά την Πεντηκοστή, οπότε μαζί με τους άλλους Αποστόλους δέχθηκε το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή «πυρίνων γλωσσών».
Ο Ιούδας Θαδδαίος ως άγιος
Το άγαλμα του Αγίου Ιούδα (Θαδδαίου) στη Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού, το οποίο είναι έργο του Λορέντσο Οττόνι.
Σύμφωνα με την παράδοση, μετά το μαρτύριο του Αγίου Θαδδαίου, σμήνη προσκυνητών ήρθαν στον τάφο του για να προσευχηθούν και πολλοί από αυτούς ευεργετήθηκαν από τις ισχυρότατες μεσιτείες του Αγίου προς τον Θεό. Απέκτησε έτσι τον τίτλο του «αγίου των απελπισμένων». Ο Άγιος Βερνάρδος και η Αγία Μπριγκίτα της Σουηδίας είχαν οράματα όπου ο Κύριος τους ζητούσε να αποδεχθούν τον Άγιο Ιούδα Θαδδαίο ως τον «προστάτη του ακατόρθωτου».
Η μνήμη του Αγίου εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις ,[26]ενώ από τον Δυτικό Χριστιανισμό στις 28 Οκτωβρίου.21 Αυγούστου
Προστάτης άγιος
Πολλοί Ρωμαιοκαθολικοί θεωρούν τον Άγιο Ιούδα (Θαδδαίο) «προστάτη άγιο των χαμένων υποθέσεων». Οπωσδήποτε και η Εκκλησία επιθυμούσε να ενθαρρύνει τις δεήσεις για τη μεσιτεία αυτού του μάλλον «ξεχασμένου» Αποστόλου, και ενίσχυσε την άποψη πως ο Άγιος θα μεσίτευε προς τον Θεό για κάθε θέμα που βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση.
Υπάρχουν βέβαια αρκετές ειδικότερες περιπτώσεις, π.χ. ο Άγιος Ιούδας είναι ο προστάτης άγιος της Αστυνομίας του Σικάγου και της ποδοσφαιρικής ομάδας Φλαμένγκο του Ρίο ντε Τζανέιρο, αλλά και γενικώς νοσοκομείων, όπως του St. Jude ChildrenResearch Hospital στο Μέμφις (Τενεσσί), που έχει βοηθήσει[27] πολλά παιδιά με λευχαιμία και άλλες σοβαρές ασθένειες από την ίδρυσή του το 1962.
Πηγή:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B1%CE%B4%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Χριστοῦ σὲ συγγενῆ, ὢ Ἰούδα εἰδότες, καὶ μάρτυρα στερρόν, ἱερῶς εὐφημοῦμεν, τὴν πλάνην πατήσαντα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσαντα, ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἁμαρτημάτων τὴν λύσιν, εὐχαίς σου λαμβάνομεν. |
|